Prezentacja na temat „REHABILITACJA po UDERZENIU MÓZGU”

Prezentacja na temat: „REHABILITACJA PO UDERZENIU MÓZGU”. Autor: Bogdana. Plik: „REHABILITACJA po UDERZENIU MÓZGU.ppt”. Rozmiar pliku ZIP: 3666 KB.

REHABILITACJA PO UDERZENIU MÓZGU

REHABILITACJA PO UDERZENIU MÓZGU

Skutki udarów mózgowych

Epidemiologia

Niepełnosprawność poudarowa - 3,2 na 10 tys. Mieszkańców. W USA -20% pełne przywrócenie zdolności do pracy 5% wymaga stałej opieki 20% nie może poruszać się samodzielnie 55% jest niezadowolonych z jakości życia

Przyczyny niepełnosprawności

Trudności w rehabilitacji

brak oddziałów rehabilitacyjnych w wielu poliklinikach problem rehabilitacji nie jest ujęty w programie pracy polikliniki (konferencje dotyczące rehabilitacji i profilaktyki MI) wysoki koszt leków, które należy przyjmować na otępienie chorych po udarze mózgu

Skład CSBM

neurolog kinezyterapeuta (lekarz terapii ruchowej) fizjoterapeuta instruktor - metodolog terapii ruchowej neuropsycholog logopeda - aphasiolog psychiatra

Cel rehabilitacyjny-

Redukcja deficytów neurologicznych, przywrócenie codziennych sprawności, korekta zaburzeń poznawczych, poprawa jakości życia i przystosowanie społeczne

Formy rehabilitacji

Szkoła Leczenia Nadciśnienia Tętniczego Szkoła „Życie po udarze”

Rodzaje rehabilitacji

Wczesny (ostry okres udaru) Wczesny okres rekonwalescencji (od 2-3 tygodni do 6 miesięcy) Późny okres rekonwalescencji (do roku)

Wczesna rehabilitacja

Kinezyterapia Terapia pozycjonująca Terapia ruchowa bierna Masaż, ćwiczenia oddechowe, logopeda Leki (tromboliza, pierwotna i wtórna neuroprotekcja)

Rehabilitacja we wczesnym okresie rekonwalescencji

Masaż Kinezyterapeutyczny Elektrostymulacja Stymulacja magnetyczna Trening umiejętności chodzenia Korekta spastyczności mięśni (akupresura, bandaże gipsowe, refleksologia)

Rehabilitacja we wczesnym okresie rekonwalescencji

Zajęcia na stanowisku treningowym Leki (leki przeciwpłytkowe, zwiotczające mięśnie, statyny, neuroprotektory, toksyna botulinowa)

Zaburzenia ruchowe po udarze

Paraliż i niedowład: powolny ruch, zmniejszona długość i częstotliwość kroków, wydłużenie fazy podporu, szczególnie w przypadku nienaruszonej kończyny, asymetria chodu, nieprawidłowe ustawienie stopy, wysokie ryzyko upadków, osteoporoza

Korekta zaburzeń ruchowych

kompleks sprzętowo-programowy „MBN - biomechanika” zasada korekcji proprioceptywnej magnetoterapia przezczaszkowa terapia kolorami kinezyterapia elektrostymulacji przezczaszkowej („techniki pediatryczne” łączone z klasycznym LH) trening oparty na biofeedbacku metodą EMG referencyjnej adaptacji biologicznej (biofeedback przez stabilogram)

Zmiana napięcia mięśniowego

Spastyczność mięśni z przykurczami nadciśnienie mięśni piramidowo-pozapiramidowe niedociśnienie mięśniowe zmiany kompresyjno-nerwowe (mięśniowo-powięziowe i stawowo-torebkowe)

Korekta zaburzeń mięśni

fizjoterapia (zabiegi termalne lub krioterapia) hydroterapia (kąpiele wirowe), leczenie postawy, specjalne kompleksy LH do odprężenia, biofeedback. masaż ukierunkowany, IRT, stymulacja wibracji, blokada terapeutyczna, laseroterapia magnetyczna

Medyczna korekcja schorzeń mięśni

Leki zwiotczające mięśnie (midokalm, baklofen, tyzanidyna) Środki uspokajające (benzodiazepiny) Toksyna botulinowa (botoks, dysport) Blokery receptora NMDA (neomidantan, gludantan)

Skuteczność środków zwiotczających mięśnie

Wysoce skuteczny midocalm (100–900 mg / dobę) Sirdalud jest dość skuteczny (42–4 mg / dobę) Baklofen (15–75 mg dziennie) i dantrolen (25–150 mg / dobę) są warunkowo skuteczne

Korekta zaburzeń chodu

kinezyterapia MRI, masaż, elektryczna stymulacja kończyn niedrożnych, kompleks sprzętowo-programowy. MBN - biomechanika

Rehabilitacja w późnym okresie rekonwalescencji

Kinezyterapia, terapia zajęciowa Fizjoterapia, balneoterapia ruchowa, treningi, spacery, hydromasaż podwodny

Rehabilitacja w późnym okresie rekonwalescencji

Leki zwiotczające mięśnie inhibitory COX-2 kardio i neuroprotektory neurometabolity leki przeciwdepresyjne

Korekta poudarowych zaburzeń troficznych

Parafina i ozokerytoterapia stawów Odkurzacz, masaż turbulentny NLPZ Miejscowe maści (solcoseryl, iruksol, olejek z dzikiej róży, actovegin)

Korekta zespołu bólu ośrodkowego

Leki przeciwdrgawkowe (teksty) Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne Opioidowe leki przeciwbólowe Elektryczna stymulacja kończyn niedowładnych Gimnastyka lecznicza Kapsaicyna, finalgon, olfen miejscowo

Korekcja zaburzeń opuszkowych i rzekomych

zajęcia z logopedą elektrostymulacja wewnątrzgardłowa LH

Korekta zaburzeń woli emocjonalnej

Leki przeciwdepresyjne (Paxil, Afobazol, Sertamine, Ixel) wczesne rozpoczęcie rehabilitacji muzykoterapia rozładowanie psychologiczne zwiedzanie muzeów i wystaw leki przeciwasteniczne (enerion 400 mg / dobę) terapia rytmiczna koloroterapia magnetoterapia przezczaszkowa

Korekta zaburzeń poznawczych

Tanakan akatinola memantyna (20 mg / dobę, przebieg 28 tygodni) homar (piracetam 0,4 + cynaryzyna 0,025 g) gliatylina (400 mx 3 r. Przez 3 miesiące) Encephabol 300-600-900 mg. Noopept 20 mg / dzień tiocetam (piracetam 0,2 g + tiatriazolina 0,05 g) cerebrolizyna (10,0) + fluwoksamina (50 m / dzień 4 tygodnie) Winpotropil (winpocetyna 5 mg + piracetam 400 mg)

Peptydy o niskiej masie cząsteczkowej

Organopreparaty (Cerebrolysin, Cortexin - we wczesnych i późnych okresach rehabilitacji) syntetyczne (Semax, Selank, Deltaran, Alaptide, Arginine - Vasopressin, Noopept

Stymulacja neuroplastyczności

„Bardzo skuteczny i wysoce skuteczny” actovegin, berlition, vazobral, gliatilin, reopolyglucin, tanakan, encephabol „dość skuteczny” - glicyna, cavinton, kronassil, sermion trental, cerebrolizyna

Stymulacja neuroplastyczności

„Warunkowo skuteczne” aevit vit E Stugeron, aminofilina, pirydoksylat nie są skuteczne

Wczesna rehabilitacja

CERAXONE 1000mg 2 razy dziennie kroplówka dożylna przez 10 dni; następnie 500 mg 2 razy dziennie kroplówka dożylna lub domięśniowa - 10 dni; ACTOVEGIN 400 mg (10 ml) wlew dożylny; Późna rehabilitacja. CERAXONE wewnątrz 2 ml 3 razy dziennie przez 4 tygodnie lub 1 stolik. x 2 szt. w dzień. ACTOVEGIN 1 tabletka (200 mg) 2-3 razy dziennie przez miesiąc.

Korekta hemodynamiki

AHT (teveten, eprosartan 600 mg / dobę) statyny (symwastatyna 10 mg / dobę) kardioprotektory (trimetadyzyna)

Fizyczne metody odzyskiwania

Indywidualna terapia ruchowa (elementy gier sportowych, trening reżimu ruchowego) Zajęcia przywracające funkcje gnostyczne (terapia emocjonalno-poznawcza, przywracanie utraconych umiejętności domowych i sanitarno-higienicznych) Trening autogenny

Zróżnicowane podejścia w rehabilitacji

Udary półkulowe (działania posturalne, ideomotoryczne, bierne i czynne, leczenie postawy, ćwiczenia oddechowe, masaż klasyczny i akupresurowy, laser, ciepło, magnetoterapia)

Zróżnicowane podejścia w rehabilitacji

Udary pnia, czynności oddechowe i ortostatyczne w połączeniu z technikami okoruchowymi i odtwórczymi, korekcja zaburzeń połykania (terapia ruchowa, zgłębnik nosowo-żołądkowy, elektryczna stymulacja mięśni języka, krtani, podniebienia miękkiego, zajęcia z logopedą)

. Przeciwwskazania do aktywnej aktywności fizycznej

Uporczywe powikłania po udarze Niewydolność serca i dróg oddechowych II-III stopnia z zaburzeniami rytmu Ciężkie postacie chorób endokrynologicznych Zagrożenie powikłaniami zakrzepowo-zatorowymi Zagrożenie krwawieniem Otwarte postacie gruźlicy

. Przeciwwskazania do aktywnej aktywności fizycznej

Choroby psychiczne Nowotwory złośliwe Kamica żółciowa Niewydolność nerek Choroby układu mięśniowo-szkieletowego z zaburzeniami chodzenia

Obiektywizacja procesu odzyskiwania

Skala Bertela od 0 do 45-50 punktów - ciężka niepełnosprawność; od 50 do 75 punktów - umiarkowana niepełnosprawność; od 75 do 100 punktów - minimalne ograniczenie funkcji neurologicznych

Obiektywizacja procesu odzyskiwania

Wniosek

Kompleks indywidualnie opracowanych środków rehabilitacyjnych pomaga poprawić możliwości funkcjonalne organizmu, przywrócić funkcje utracone w wyniku udaru, podnieść ogólny stan funkcjonalny i codzienną aktywność życiową

Prezentacja na temat: Rehabilitacja po udarach z zaburzeniami mowy

Rehabilitacja po udarach z zaburzeniami mowy

Udar to...... - To jest uszkodzenie mózgu. Mózg kontroluje wszystko, co robi człowiek, w tym sposób, w jaki rozumiemy i interpretujemy mowę.

Zaburzenia mowy mogą wystąpić z powodu uszkodzenia tych części mózgu, które są za to odpowiedzialne. Najczęściej zaburzenia mowy są spowodowane zaburzeniami w lewej połowie mózgu, gdyż u 96–99% osób praworęcznych i 60% leworęcznych zlokalizowane są ośrodki odpowiedzialne za mowę. 20% leworęcznych ma mieszane unerwienie między dwiema półkulami, kolejne 20% z nich ma ośrodki mowy w prawej połowie mózgu. Dlatego osoby leworęczne mogą rozwinąć zaburzenia mowy po uszkodzeniu jednej z półkul, ale ich objawy wynikające z zaburzeń w lewej połowie mózgu mogą być łagodniejsze lub bardziej selektywne niż objawy obserwowane u osób praworęcznych..

Rodzaje zaburzeń mowy po udarze: Afazja ruchowa (Niezdolność do wymawiania słów i zdań. Pacjent rozumie skierowaną do niego mowę, ale nie jest w stanie wypowiedzieć swojego monologu. Zamiast tego emituje zestaw dźwięków lub niepowiązane ze sobą oddzielne słowa.)

Rodzaje zaburzeń mowy po udarze: Afazja czuciowa (pacjent przestaje rozumieć mowę innych osób, w związku z czym cierpią również jego funkcje mowy - wymawia osobne słowa, poprawnie, ale nie połączone ze sobą)

Rodzaje zaburzeń mowy po udarze: Afazja semantyczna (pacjenci nie rozumieją złożonych struktur gramatycznych w mowie i piśmie)

Rodzaje zaburzeń mowy po udarze: Afazja amnezyjna (trudności pojawiają się przy nazywaniu znajomych przedmiotów (nie pamięta nazwy tej lub innej rzeczy))

Rodzaje zaburzeń mowy po udarze: Całkowita afazja (osoba sama nie mówi i nie rozumie mowy innych)

Zajęcia z logopedą Zajęcia z logopedą są głównym leczeniem zaburzeń mowy po udarze. Po zidentyfikowaniu rodzaju afazji możesz zacząć ćwiczyć. Co do zasady, wyspecjalizowane ośrodki leczenia następstw i rekonwalescencji po udarze muszą mieć w swoim zespole logopedę-afasiologa. Według statystyk podczas takich sesji około 30% pacjentów zaczyna ponownie rozmawiać jeszcze przed wypisem z oddziału szpitalnego..

Zajęcia z logopedą Logopeda-afazjolog dobiera zestaw ćwiczeń indywidualnie dla każdego pacjenta, koncentrując się przede wszystkim na typie zaburzenia mowy. Pierwsze zajęcia powinny zainteresować osobę, a nie męczyć, dlatego temat do lekcji konwersacji i rekonstrukcji mowy powinien zainteresować ofiarę, a zajęcia trwają nie dłużej niż 8-10 minut. Stopniowo wydłuża się czas trwania lekcji, do 30-40 minut dziennie.

Zestaw ćwiczeń przywracających mowę po udarze: wciągnij usta do rurki, przytrzymaj je w tej pozycji przez 3-5 sekund, a następnie powtórz ponownie (5-10 razy). Dolną szczęką chwyć górną wargę, przytrzymaj przez kilka sekund i puść (5-10 powtórzeń). Podobnie jak w poprzednim ćwiczeniu, dopiero teraz robimy odwrotnie - chwytamy dolną wargę górną szczęką. Otwieramy skałę, pociągamy szyję do przodu i wypychamy język z ust tak bardzo, jak to możliwe. Pozostajemy w tej pozycji przez kilka sekund i wracamy do pozycji wyjściowej. Powtórz 5-10 razy.

Zestaw ćwiczeń przywracających mowę po udarze: Na przemian polizaj usta, potem od prawej do lewej i odwrotnie. Wystarczy 5-10 kompletów. Oblizujemy usta okrężnymi ruchami języka. Próbujemy zwinąć język w rurkę. Usta są zamknięte. Staramy się dotrzeć językiem do podniebienia miękkiego. Usta zamknięte, zęby otwarte. Prowadzimy ruchem okrężnym z językiem między zębami i ustami.

Zestaw ćwiczeń przywracających mowę po udarze: Stukamy językiem o niebo, jak koń kopytami w biegu. Wysuwamy język jak najdalej z jamy ustnej i jednocześnie syczymy jak wąż. Staramy się uśmiechać na wszystkich 32 zębach, a potem uśmiechamy się, nie pokazując ich. Alternatywnie rozciągamy język do czubka nosa, a następnie do podbródka. Przesyłamy powietrzne buziaki, głośno bijąc.

Klucz do pomyślnego powrotu do zdrowia tkwi w kilku kluczowych punktach: Przede wszystkim należy jak najszybciej skonsultować się ze specjalistą rehabilitacji, aby ocenić stan pacjenta i opracować plan leczenia. Następnie należy poświęcić co najmniej 1-2 miesiące na intensywną terapię rehabilitacyjną. Jeśli dana osoba ma udar, oznacza to, że ma problemy z naczyniami krwionośnymi, dlatego konieczne jest wykonanie MRI mózgu i innych niezbędnych badań oraz rozpoczęcie leczenia farmakologicznego, aby atak się nie powtórzył.

Klucz do pomyślnego powrotu do zdrowia tkwi w kilku kluczowych punktach: niezbędna jest aktywność fizyczna. Ćwiczenia fizyczne znacznie zmniejszają ryzyko nawrotu udaru. Pacjentom trudno jest angażować się w wychowanie fizyczne, ponieważ ruchy stają się niezdarne, pacjenci wstydzą się wychodzić, przeważnie przebywają w domu, ale jest to złe. Konieczna jest zmiana nawyków żywieniowych, szczegółowe zalecenia powinien podać lekarz prowadzący. Należy monitorować odżywianie. Dieta zawiera więcej dań rybnych; należy unikać nadmiernego spożycia tłustych potraw, produktów bogatych w skrobię i słodyczy. Pacjent naprawdę potrzebuje wsparcia rodziny i przyjaciół. Niestety nie można zagwarantować, że pacjent po udarze wróci do pierwotnego stanu..

Prezentacja na temat „Rehabilitacja pacjentów po udarze”

• 1
• 2
• 3
• 4
• pięć

Opinie

Adnotacja do prezentacji

Obejrzyj i pobierz bezpłatną prezentację na temat „Rehabilitacja pacjentów po udarze”. pptCloud.ru - katalog prezentacji dla dzieci, uczniów (lekcje) i studentów.

Zadowolony

Rehabilitacja pacjentów po udarze

Ukończone przez: Kapelistaya Anna, 27 gr., IV rok, wydział medyczny

Definicja, etiologia choroby

Udar to ostre naruszenie krążenia mózgowego (CVA), charakteryzujące się nagłym (w ciągu kilku minut, godzin) pojawieniem się ogniskowych i / lub mózgowych objawów neurologicznych, które utrzymują się dłużej niż 24 godziny lub prowadzą do śmierci pacjenta w krótszym czasie z powodu patologii naczyniowo-mózgowej. Udary obejmują zawał mózgu, krwotok mózgowy i krwotok podpajęczynówkowy, które mają różnice etiopatogenetyczne i kliniczne..

Epidemiologia

Wśród wszystkich typów udarów dominują niedokrwienne uszkodzenia mózgu. Udary niedokrwienne stanowią 70-85% przypadków, krwotoki mózgowe - 20-25% przypadków, nieurazowe krwotoki podpajęczynówkowe - 5% przypadków. Rocznie na świecie rejestruje się około 12 milionów udarów, aw Rosji ponad 450 tysięcy, czyli co 1,5 minuty, jeden z Rosjan zapada na tę chorobę. W dużych metropoliach Rosji liczba ostrych udarów waha się od 100 do 120 dziennie. Udar jest obecnie jedną z głównych przyczyn niepełnosprawności w populacji. 70-80% osób, które przeżyły udar, zostaje niepełnosprawnych, a około 20-30% z nich wymaga stałej opieki z zewnątrz

Czynniki ryzyka

Wysoki poziom cholesterolu i cholesterolu LDL we krwi Nadciśnienie tętnicze Cukrzyca Choroby serca (arytmia itp.) Siedzący tryb życia Nadwaga Wiek Palenie Narkotyki Alkohol Zaburzenia krzepnięcia krwi Bezdech senny Wcześniejsze przypadki udaru, zawału serca lub TIA Choroba tętnic szyjnych (bezobjawowe zwężenie tętnicy szyjnej itp.) Choroba naczyń obwodowych

Skutki udarów mózgowych

1) Powrót do pracy 20% 2) Niepełnosprawność 78-80% 3) Wymaga pomocy z zewnątrz 55% 4) Trwała wada ruchowa 48% 5) Zespół psychoorganiczny 30%

Przyczyny niepełnosprawności

Trwała wada ruchowa Dyspazja Zespół bólowy Zaburzenia poznawcze i emocjonalne

Cel rehabilitacyjny

Redukcja deficytów neurologicznych, przywrócenie codziennych sprawności, korekta zaburzeń poznawczych, poprawa jakości życia i przystosowanie społeczne

Etapy rehabilitacji

1) Wczesny (ostry okres udaru) 2) Wczesny okres rekonwalescencji (od 2-3 tygodni do 6 miesięcy) 2) Późny okres rekonwalescencji (do roku)

Ogólne kierunki rehabilitacji pacjentów po udarze

Terapeutyczne ćwiczenia fizyczne, masaż przywracający funkcje ruchowe Pomoc psychologiczna, rehabilitacja społeczna pacjenta Powrót do zdrowia po udarze pamięci, mowa Zapobieganie powtórnemu napadowi, profilaktyka powikłań

Wczesna rehabilitacja

Kinezyterapia Ćwiczenia pasywne Masaż, ćwiczenia oddechowe Zajęcia z logopedą

Wczesny okres rekonwalescencji

Kinezyterapia Masaż Elektrostymulacja Magnetostymulacja Trening umiejętności chodzenia Korekta spastyczności mięśni (refleksologia, akupresura) Zajęcia na ławeczce treningowej

Późny okres rekonwalescencji

Kinezyterapia, terapia zajęciowa Fizjoterapia, balneoterapia, terapia ruchowa, hydromasaż podwodny

Zróżnicowane podejście do rehabilitacji

Udary półkulowe: działania posturalne, ideomotoryczne, bierne i czynne, leczenie postawy, ćwiczenia oddechowe, masaż klasyczny i akupresurowy, laser, terapia ciepłem i magnetoterapia

Udary pnia: oddechowe i ortostatyczne w połączeniu z technikami okoruchowymi i odtwórczymi, korekcja zaburzeń połykania (terapia ruchowa, zgłębnik nosowo-żołądkowy, elektryczna stymulacja mięśni języka, krtani, podniebienia miękkiego, zajęcia z logopedą)

Przeciwwskazania do aktywnej aktywności fizycznej

Utrzymujące się zaburzenia poudarowe Niewydolność serca i układu oddechowego II i III stopnia Ciężkie postacie chorób endokrynologicznych Zagrożenie powikłaniami zakrzepowo-zatorowymi Zagrożenie krwawieniami Choroby psychiczne Nowotwory złośliwe Niewydolność nerek Choroby układu mięśniowo-szkieletowego z zaburzeniami chodzenia

Prezentacja rehabilitacji po udarze

Jeśli nie możesz znaleźć i pobrać prezentacji, możesz ją zamówić na naszej stronie internetowej. Postaramy się znaleźć potrzebny materiał i wysłać go e-mailem. Nie wahaj się z nami skontaktować, jeśli masz jakieś pytania lub prośby:

Nie wahaj się z nami skontaktować, jeśli masz jakieś pytania lub prośby:

Sieci społecznościowe już dawno stały się integralną częścią naszego życia. Uczymy się od nich wiadomości, komunikujemy się ze znajomymi, uczestniczymy w interaktywnych klubach zainteresowań

ŻYCIE! PO UDERZENIU Zalecenia dla pacjentów po udarze. - prezentacja

Prezentacja została opublikowana 7 lat temu przez rkb.med.cap.ru

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: „ŻYCIE! PO UDERZENIU. Zalecenia dla pacjentów po udarze”. - Transkrypcja:

1 ŻYCIE! PO UDERZENIU Zalecenia dla pacjentów po udarze

2 Rekomendacje przygotowali pracownicy Centrum Naukowego Neurologii Rosyjskiej Akademii Nauk Medycznych (Instytut Badawczy Neurologii Rosyjskiej Akademii Medycznej): A.S. Kadykov, Dr. kochanie. Sciences, profesor L.A. Chernikova, Dr. kochanie. Nauki, profesor V.V. Shvedkov, Cand. kochanie. E. V. Konovalova, Ph.D. kochanie. nauki

3 NIE JESTEŚ SAM! W Rosji częstość występowania udarów mózgu to ponad 450 tysięcy nowych udarów rocznie! Każdego roku na świecie rejestruje się 15 milionów udarów Udar mózgu = ostry udar mózgowo-naczyniowy z objawami uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. Rodzaje udaru mózgu: krwotok mózgowy (udar krwotoczny) - 20% zawał mózgu (udar niedokrwienny) - 80%

4 KRWAWIENIE DO MÓZGU (udar krwotoczny) PRZYCZYNY: Pęknięcie naczynia mózgowego w wyniku gwałtownego wzrostu ciśnienia krwi Pęknięcie tętniaka (nieprawidłowy wysunięcie ściany naczynia).

5 BRAIN INFARCT (udar niedokrwienny) Śmierć / zniszczenie części mózgu następuje wraz z nagłym lub stopniowym zamknięciem światła naczynia (zablokowanie lub zwężenie naczyń krwionośnych), które zasilają mózg, co prowadzi do zatrzymania dopływu krwi do mózgu, a tym samym tlenu i składników odżywczych.

6 Konsekwencje udaru mózgu Upośledzona aktywność ruchowa (paraliż, niedowład, upośledzona koordynacja i zręczność)

7 Konsekwencje udaru Niedowidzenie - Utrata pola widzenia

8 Konsekwencje udaru Upośledzona mowa, Upośledzone rozumienie mowy innych

9 Konsekwencje udaru mózgu Astenia Astenia to: zwiększone zmęczenie psychiczne i fizyczne osłabienie drażliwość niestabilny nastrój zaburzenia snu.

10 Przywrócenie upośledzonych funkcji polega na restrukturyzacji (reorganizacji) mózgu.

11 Co to jest rehabilitacja? Rehabilitacja to zestaw działań mających na celu przywrócenie upośledzonych funkcji.

12 Podstawowe zasady skutecznej rehabilitacji: Wczesny początek (pierwsze dni po udarze) Czas trwania (bez przerw) i regularność Kompleksowość (połączenie różnych metod rehabilitacji) Aktywny udział w rehabilitacji samego pacjenta i członków jego rodziny

13 Medycyna to konfrontacja LEKARZA z CHOROBĄ: po której stronie pacjent stanie, wygra! Hipokrates

14 Metoda przywracania ruchów (od pierwszych dni po udarze) Leczenie postawy (zapobieganie przykurczom) Ćwiczenia terapeutyczne (czynne i bierne) Masaż Nauka chodzenia i samoopieka

15 POZYCJA CEL ZABIEGU - zapobiega powstawaniu przykurczów (sztywności) wraz ze wzrostem napięcia mięśni kończyn niedrożnych. Mięśnie, w których ton jest zwiększony, powinny być rozciągnięte. Odbywany przez 1,5 - 2 godziny dziennie

16 RUCHY PASYWNE Ruchy bierne są wykonywane przez metodologa gimnastyki leczniczej lub przez bliskich, bez aktywnego udziału samego pacjenta. Wykonywane są ruchy bierne: we wszystkich stawach ramienia i nogi paretycznej, zaczynając od dużych ruchów, wykonuje się powolnym tempem i pełnym, 5-10 ruchów w każdym stawie Kilka razy dziennie

17 MASAŻ Początek: na ramieniu - od barku w dół Na nodze - od uda iw dół Masaż mięśni narastającym napięciem - lekkie głaskanie Masaż ich „antagonistów” - pocieranie i płytkie głaskanie

18 AKTYWNA GIMNASTYKA W pierwszych dniach: Ćwiczenia na zdrowe dłonie i stopy Ćwiczenia oddechowe - nadmuchiwanie gumowych piłek i zabawek Prowadzone pod kontrolą ciśnienia krwi (BP) i pulsu.

19 GIMNASTYKA AKTYWNA Ćwiczenia izometryczne - skurcze mięśni bez ruchu w stawie (trzymanie ręki lub nogi porażonej w zadanej pozycji).

20 GIMNASTYKA AKTYWNA Ułatwianie ćwiczeń z eliminacją grawitacji (grawitacji) - stosowanie podwieszeń, hamaków, klocków.

21 Kolejny etap to ćwiczenia z odmierzonym obciążeniem

22 Ćwiczenia z dozowanym oporem

23 GIMNASTYKA AKTYWNA Rozwój ruchu w stawie skokowym

24 GIMNASTYKA AKTYWNA Rozwój ruchów palców i stawu nadgarstkowego

25 Pacjent zaczyna siadać, gdy tylko pozwala na to jego ogólny stan i stan układu sercowo-naczyniowego. Etapy: 1. Półleżenie w łóżku 2. W łóżku z oparciem na poduszkach lub na oparciu krzesła 3. Z opuszczonymi nogami 4. Bez podparcia

26 Nauka stania Kroki: 1. Trzymając się wezgłowia i przy wsparciu prowadzącego 2. To samo bez podparcia 3. Stań naprzemiennie z podpórką na zdrowej nodze i nodze niedowidzącej 4. Stań bez trzymania

27 Nauka chodzenia Kroki: 1. Imitacja chodzenia leżąca, siedząca, stojąca. 2. chodzenie z laską czteroramienną i przy wsparciu metodologa 3. chodzenie z laską czteroramienną lub kijem bez podpory 4. chodzenie korytarzem 5. chodzenie po schodach 6. chodzenie ulicą

28 Chodzenie z laską i gumową przyczepnością mocowanego wysokiego buta (z obwisłą stopą)

29 Szkolenie samoobsługowe Etapy: jedzenie, korzystanie z toalety, higiena osobista ubieranie się podczas kąpieli i pod prysznicem Akcesoria: drążki toaletowe, wsporniki łazienkowe itp..

30 Rozszerzanie możliwości domowych: używanie kluczy, kranu, kuchenki elektrycznej lub gazowej, robienie zakupów w sklepie

31 PRZYWRÓCENIE MOWY, CZYTANIA I PISANIA lekcja z logopedą - afazjologiem lub neuropsychologiem lekcje „domowe”: samodzielnie lub pod kierunkiem bliskich przeszkolonych przez logopedę farmakoterapia - leki neurometaboliczne poprawiające pracę mózgu

32 W przypadku zaburzeń mowy konieczne jest: unikanie „izolacji mowy” pacjenta; regularne angażowanie pacjenta w rozmowy na tematy codzienne; korzystanie z różnych pomocy w badaniach domowych, np. M.K. Burlakov. „Korekcja złożonych zaburzeń mowy. Zbiór ćwiczeń ”. M., 1997.

33 Etapy nauki czytania: rozpoznawanie (i jeśli to możliwe głośne wymawianie) poszczególnych liter, sylab, prostych słów, wykonywanie zadań według pisemnych instrukcji oraz układanie napisów pod obrazkami czytanie tekstów: od bardzo prostych do skomplikowanych

34 Etapy nauczania pisania: przepisywanie słów, zdań, tekstów; pisanie pod dyktando słów, zdań, tekstów; prezentacja przeczytanej kompozycji (na podstawie fabuły)

35 Korekcja leków na zaburzenia mowy i pamięci: Leki neurometaboliczne: Fenotropil, piracetam, alfosceran choliny, piryditol, cerebrolizyna Leki naczyniowe: winpocetyna itp..

36 Korekcja zwiększonego napięcia mięśniowego (spastyczności) Tolperyzon inne leki zwiotczające mięśnie - baklofen, tynazydyna toksyna botulinowa (wstrzyknięcia do mięśnia) Leki te należy przyjmować pod nadzorem lekarza!

37 Kluczowe elementy sukcesu w rehabilitacji! 1. REGULARNA GIMNASTYKA TERAPEUTYCZNA 2. SPECJALNE ĆWICZENIA W CELU ODZYSKIWANIA MOWY I PAMIĘCI 3. PRZYGOTOWANIA NEUROMETABOLICZNE 4. AKTYWNA POZYCJA PACJENTA I JEGO CZŁONKÓW RODZINY

38 Fenotropil - poprawia krążenie mózgowe Leczy zaburzenia mowy i pamięci Zapewnia szybki początek działania Ułatwia naukę w procesie rehabilitacji Leczy astenię Przystępny koszt kuracji Recepcja raz dziennie przez 2-3 miesiące niezawodny asystent!

39 Adaptacja psychologiczna i społeczna Zadania rodzinne: zachęcanie pacjenta do wykonywania ćwiczeń przywracających ruchy i mowę, utrzymywanie optymistycznego, radosnego ducha, pomaganie w wypracowaniu realistycznego podejścia do potrzeby organizowania życia w nowych warunkach, dążenie do tego, aby pacjent robił wszystko (lub dużo) samodzielnie

40 Zapobieganie nawrotom udarów normalizacja ciśnienia tętniczego dieta przeciwsklerotyczna i leki zmniejszające możliwość powstania zakrzepów (z udarem niedokrwiennym) - małe dawki aspiryny, klopidogrel poprawiające pracę mózgu (neurometaboliczne)

Prezentacja „Rehabilitacja po udarze mózgu” - projekt, relacja

Prezentację na temat „Rehabilitacja po udarze” można pobrać całkowicie bezpłatnie z naszej strony internetowej. Temat projektu: Różne. Kolorowe slajdy i ilustracje pomogą Ci zaangażować kolegów z klasy lub publiczność. Aby zobaczyć zawartość, użyj odtwarzacza, lub jeśli chcesz pobrać raport - kliknij na odpowiedni tekst pod odtwarzaczem. Prezentacja zawiera 85 slajdów (y).

Slajdy prezentacji

Rehabilitacja po udarze

North-Western State Medical University nazwany imieniem I.I. Mechnikova Oddział terapii ruchowej i SM 2015.

ostry incydent naczyniowo-mózgowy (CVA), charakteryzujący się nagłym (w ciągu kilku minut, godzin) pojawieniem się ogniskowych i / lub mózgowych objawów neurologicznych, które utrzymują się dłużej niż 24 godziny lub w krótszym czasie prowadzą do śmierci pacjenta z powodu patologii naczyniowo-mózgowej.

zawał mózgu, krwotok mózgowy, krwotok podpajęczynówkowy

przemijające zaburzenia krążenia mózgowego (ubytek neurologiczny ustępuje w ciągu 24 godzin) udar niewielki (ubytek neurologiczny ustępuje w ciągu trzech tygodni od początku choroby).

Choroby naczyniowe mózgu zajmują drugie miejsce w strukturze umieralności z powodu chorób układu krążenia po chorobie wieńcowej

Jedna z głównych przyczyn niepełnosprawności populacji. 70-80% osób, które przeżyły udar, zostaje niepełnosprawnych, a około 20-30% z nich wymaga stałej opieki z zewnątrz.

niewielka liczba pacjentów hospitalizowanych w trybie pilnym (nie więcej niż 15-30%), brak oddziałów intensywnej terapii na oddziałach neurologicznych wielu szpitali. Nie uwzględnia się dostatecznie potrzeby aktywnej rehabilitacji pacjentów (tylko 15-20% osób po udarze trafia na oddziały i ośrodki rehabilitacji).

Niezorganizowana opieka Brak ujednoliconej koncepcji rehabilitacji Brak podejścia zorientowanego na wyniki Preferencyjne stosowanie leków oraz technologii biernego leczenia i rehabilitacji Niski poziom wyszkolenia personelu, brak podstawowej wiedzy z zakresu anatomii dynamicznej, neurofizjologii, biomechaniki

Zaburzenia motoryczne zaburzenia mowy i połykania Zaburzenia poznawcze i zaburzenia podwyższonej aktywności nerwowej Ogólne objawy mózgowe Objawy skorupy

Basen środkowej tętnicy mózgowej

hemiplegia kontralateralna Hemianestezja hemianopsia. afazja (typ mieszany lub całkowita), z zawałami lewej półkuli, anozognozja, autopagnozja, naruszenie liczenia, pisania, czytania, apraksja. z prawostronnymi zawałami serca

Zawał w dorzeczu tylnych gałęzi środkowej tętnicy mózgowej

zespół ciemieniowo-skroniowo-kątowy, w tym hemianopsja (połowa lub dolny kwadrant) i hemihypesthesia z astereognozą; niedowład aferentny kończyn. Z ogniskami lewej półkuli - afazją czuciową i amnestyczną, apraksją, akalkulią, agrafią i agnozją palcową. W przypadku zmian prawej półkuli - zaburzenia schematu ciała.

Podziel linię na pół

Koordynacja równowagi Ciężkie zaburzenia ruchowe (tetrapareza) aż do „osoby zamkniętej” Zaburzenia oddechowe Ślinienie Zaburzenia przemiany mineralnej

pula przedniej tętnicy mózgowej

porażenie spastyczne kończyn przeciwnych - proksymalnego ramienia i dystalnej kończyny. zatrzymanie moczu lub nietrzymanie moczu, odruch chwytania i objawy automatyzmu jamy ustnej. zaburzenia psychiczne (spontaniczność, zmniejszona krytyka, osłabienie pamięci itp.). Apraksja ręki (z ogniskami lewostronnymi), czasami łagodne zaburzenia czucia na sparaliżowanej nodze.

basen tętnicy mózgowej tylnej

homonimiczna hemianopsja lub hemianopsja górnego kwadrantu; rzadziej - metamorfopsja i agnozja wzrokowa. Przy zawałach lewej półkuli można zaobserwować aleksję i łagodną afazję czuciową. środkowo-podstawne części okolicy skroniowej - wyraźne zaburzenia pamięci, takie jak zespół Korsakowa z dominującym upośledzeniem pamięci krótkotrwałej (operacyjnej) i zaburzeniami emocjonalno-afektywnymi. za. Thalamogeniculata - klasyczny zespół wzgórzowy Dejerine-Russi, hemihypesthesia lub hemianesthesia, a także hiperpatia i dysestezja, bóle wzgórzowe w połowie ciała naprzeciw ogniska, hemianopsja, hiperkineza o charakterze atetozy lub choreoatetozy, hemiataksja, zaburzenia troficzne i wegetatywne. za. thalamo-perforata ciężka ataksja i celowe drżenie kończyn przeciwległych. Czasami zamiast drżenia ręki występuje hiperkineza lub hemibalizm typu choreoatetoza

Rysunki pacjentów z agnozją optyczno-przestrzenną

ubytek neurologiczny Badanie ortopedyczne Badanie czynnościowe Stan psychiczny

świadomość kontakt kontrola postawy siła mięśni ton wzrok przełykanie odruchy mowy tonik okoruchowy ścięgno postawy koordynacja stan mięśni (hipotrofia) zaniedbanie

Skala Spastyczności Mięśni Ashwortha

Punkt Opis tonu 0 Ton nie ulega zmianie 1 Nieznaczny wzrost tonu odczuwany podczas zginania lub prostowania segmentu kończyny w postaci nieznacznego oporu na końcu ruchu 2 Nieznaczny wzrost tonu w postaci oporu powstającego po wykonaniu co najmniej połowy zakresu ruchów 3 Umiarkowany wzrost napięcia, który jest wykrywany podczas całego ruchu, ale nie utrudniając wykonywania ruchów biernych 4 Znaczny wzrost napięcia, który utrudnia wykonywanie ruchów biernych 5 Zajęty odcinek kończyny jest unieruchomiony w pozycji zgiętej lub wyprostowanej

Długość kończyn Stawy (wygląd, kolor skóry i temperatura) Zniekształcenia przykurczów (należy uwzględnić proprioceptywny wpływ na ruch) Hipermobilność Ból Opuchlizna Postawa Zastosowane urządzenia ortopedyczne

Przyjmowanie pokarmu 10 - nie potrzebuję pomocy, umiem samodzielnie korzystać ze wszystkich niezbędnych sztućców 5 - częściowo potrzebuję pomocy np. Przy krojeniu jedzenia 0 - całkowicie uzależniony od innych (konieczne jest karmienie z pomocą z zewnątrz) Toaleta osobista (mycie twarzy, czesanie, sprzątanie zęby, golenie) 5 - nie potrzebuję pomocy 0 - potrzebuję pomocy

Opatrunek 10 - niewymagający pomocy 5 - częściowo wymagający pomocy, np. Zakładanie butów, zapinanie guzików itp. 0 - całkowicie potrzebuję pomocy z zewnątrz Kąpiel 5 - kąpać się bez pomocy 0 - potrzebuję pomocy z zewnątrz Kontrola funkcji miednicy (oddawanie moczu, wypróżnianie) 20 - nie potrzebuję pomocy 10 - częściowo potrzebuję pomocy (lewatywa, czopki, cewnik ) 0 - Ciągle potrzebuję pomocy w związku z rażącym naruszeniem funkcji miednicy

Chodzenie do toalety 10 - nie potrzebuję pomocy 5 - częściowo potrzebuję pomocy (utrzymanie równowagi, używanie papieru toaletowego, zdejmowanie i zakładanie spodni itp.) 0 - potrzeba pływania łódką, kaczki Wstawanie z łóżka 15 - niewymaganie pomocy 10 - Potrzebuję nadzoru lub minimalnego podparcia 5 - Potrafię siedzieć w łóżku, ale aby wstać potrzebuję znacznego wsparcia 0 - Nie mogę wstać z łóżka nawet z pomocą Ruch 15 - Mogę bez pomocy przemieścić się do 500 m 10 - może poruszać się z pomocą w promieniu 500 m 5 - porusza się na wózku inwalidzkim 0 - nie jest w stanie wejść po schodach 10 - nie potrzebuje pomocy 5 - potrzebuje nadzoru lub wsparcia 0 - nie jest w stanie wchodzić po schodach nawet z podparciem Maksymalny suma punktów odpowiadająca całkowitej samodzielności w życiu codziennym wynosi 100. Skala jest wygodna w użyciu zarówno do określenia początkowego poziomu aktywności pacjenta, oraz do monitorowania w celu określenia skuteczności opieki.

kontrola pozycji ciała w łóżku Poruszanie się w łóżku Wysiadanie z pokładu Postawa siedząca (normalne pchanie, ciągnięcie) Przeszczepianie wstawanie Postawa stojąca chód shk. Ocena aktu chodzenia w Rivermead

W pokoju, w toalecie, na ulicy (ile metrów lub minut) Prędkość (kroki / min): Pewność kroku: Rytm: Pomoc: Długość kroku: Szerokość kroku:

Ocena faz chodzenia

codzienna aktywność aktywność zawodowa

podpora / funkcja lokomotoryczna funkcja manipulacyjna chwytanie szczypanie chwytanie ruch cylindryczny obiektów Manipulowanie obiektami komunikatywne

obecność kontaktu świadomość własnej wady percepcji (zaniedbanie anopsji agnozja) pamięć: długotrwała uwaga kardiologiczna, zdolność koncentracji myślenia tło emocjonalne

Złożoność Terminowość Etapy Ciągłość Transdyscyplinarność Indywidualne podejście Koncentracja na osiągnięciu określonych celów

Ostre 24-48 godzin Ostre 2-21 dni Podostre 21 dni - 3 miesiące Powrót do zdrowia> 3 miesiące.

Charakterystyka ostrego okresu

Naruszenie i niestabilność funkcji życiowych Największy stopień dysfunkcji motorycznych Największe nasilenie niedostosowania codziennego i społecznego Zniszczenie stereotypu motorycznego i schematu ciała, które istniały przed chorobą. Największa potrzeba opieki zewnętrznej i wysokospecjalistycznej opieki medycznej Największy efekt działań

Ostry okres zadania

Zapobieganie zespołowi leżenia w łóżku Stymulacja bodźców sensorycznych Wczesne kształtowanie zdolności motorycznych Zachowanie i rozwój pozostałych umiejętności motorycznych i domowych Wczesne kształtowanie kompensacyjnych zdolności motorycznych

Ostry okres, problemy:

Kiedy zacząć? Gdzie zacząć?

Początek działań rehabilitacyjnych - pierwsze 24 godziny od wystąpienia choroby przy braku przeciwwskazań Szczególne znaczenie ma kształtowanie zdolności motorycznych we wczesnym okresie udaru (3-5 dni) Najskuteczniejsza rehabilitacja - pierwsze 6 miesięcy.

Co przeszkadza Ci zacząć?

Upośledzona świadomość, śpiączka. Wentylacja Obecność zainstalowanych stomii, cewników, czujników itp. Pacjent jest podłączony do monitora Obecność VEKS lub PECS Ogólne osłabienie pacjenta Znaczne zaburzenia ruchu (niezdolność do samodzielnego wykonywania ruchu) Zespół bólowy Drgawki w historii Dysfunkcja narządów miednicy Wzrost temperatury ciała z 37,5 do 38,5 nieinfekcyjna geneza Obecność współistniejącej patologii

Nie ma przeciwwskazań

Arytmie zagrażające życiu Niestabilna dławica piersiowa Trwa zawał mięśnia sercowego Niekontrolowane nadciśnienie tętnicze Krwawienie PE przed założeniem filtra cava Zakrzepowe zapalenie żył (przed zakrzepicą lub założeniem filtra cava) Gotowość konwulsyjna i zespół konwulsyjny przed stabilizacją potwierdzone EEG Niestabilne wsparcie hemodynamiczne, hemodynamika wewnątrzmózgowa nadciśnienie, które nie reaguje na leczenie farmakologiczne przed założeniem zastawki. Pobudzenie psychomotoryczne Ostra gorączka pochodzenia zakaźnego

Metody ostrego okresu

Optymalizacja opieki (higiena, żywienie, ogólny reżim ruchowy, reżim ortopedyczny) Prawidłowe ułożenie Polisensoryczna stymulacja terapii ruchowej Wertykalizacja Ergoterapia Mechanoterapia Ortotyka

Zapobieganie owrzodzeniom troficznym Zapobieganie zapaleniu płuc Zapobieganie przykurczom Zapobieganie nadciśnieniu Zapobieganie podwichnięciu porażennemu Przygotowanie do samodzielnego wykonywania ruchów

I tak wygodnie jest ci leżeć?

Zbadaj, zbadaj skórę po stronie tułowia, na której leżał pacjent, pod kątem nowych zmian chorobowych i zaczerwienienia za każdym razem, gdy obracasz pacjenta. Pacjent nie może być obracany tak, aby leżał na skórze, gdzie przekrwienie utrzymuje się po poprzedniej turze. Maksymalne podniesienie głowy łóżka wynosi 30 stopni. Sen i leżeć w pozycji „ćwierć obrotu” Wszystkie pozycje, które dajesz pacjentowi do samodzielnego wypróbowania Unikaj niefizjologicznej pozycji kończyn Monitoruj pozycję sparaliżowanych kończyn - nie pozwól, aby ramię opadło za plecy, zgięcie-odwodzenie-obrót zewnętrzny biodra i itp. Zmieniaj pozycję przynajmniej raz na 40-60 minut. Jeśli przytomność jest przygnębiona, podnieś głowę tak, aby widzieć oddział, a jeśli nie ma skowronka, ustaw ją tak, aby dotknięta strona nie była zwrócona do ściany (maksymalne bodźce ze strony dotkniętej chorobą)

Prezentacja: „Rehabilitacja fizyczna po udarze z wykorzystaniem ćwiczeń i sprzętu do mechanoterapii”

Seminarium internetowe z dr Alexandrem Myasnikovem na temat:

„Zdrowe społeczeństwo. Jak proste działania niektórych ludzi ratują życie innym ”

Opis prezentacji na poszczególnych slajdach:

REHABILITACJA FIZYCZNA PO UDERZENIU Prezentacja została opracowana przez instruktora kultury fizycznej I kategorii N. Kopylovej. Zakład Opieki Społecznej Skarbu Państwa Terytorium Krasnodarskiego „Kompleksowy Ośrodek Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych Nowokuban”

ĆWICZENIA NA SYMULATORACH ĆWICZENIA Z POMOCĄ SPRZĘTU MECHANOTERAPEUTYCZNEGO KLASY ĆWICZEŃ MEDYCZNYCH SCU SEC "Novokubanskiy KCRI"

LEKCJE NA TEMAT SYMULATORÓW GKU SO CC „Novokubanskiy KTSRI”

Trening na symulatorach pomaga odbiorcom usług socjalnych przywrócić funkcje mózgu i aparatu ruchu, wzmocnić układ krążenia i oddechowy organizmu. Kolarstwo Spacer na orbitreku Chodzenie po bieżni GKU SO CC "Novokubanskiy KCRI"

Symulator chodzenia Imitron Zajęcia na wielofunkcyjnym symulatorze siły GKU SO KK "Novokubanskiy KTSRI"

LEKCJE Z POMOCĄ SPRZĘTU MECHANOTERAPEUTYCZNEGO GKU SO KK "Novokubanskiy KCRI"

Kompleks mechanoterapii (model 5267) Symulator treningu kończyn górnych (model 5023) Urządzenie do rozwoju stawów barkowych i łokciowych wraz ze wzrostem oporu (model 5262) ​​GKU SO CC "Novokubanskiy KCRI"

Wielofunkcyjny trenażer kończyn górnych (model 5026) GKU SO CC "Novokubanskiy KCRI"

ĆWICZENIA MEDYCZNE Ćwiczenia w pobliżu szwedzkiej ściany Dozowane wejście (terrenkur) GKU SO CC "Novokubansky KTSRI"

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ!

• wszystkie materiały
• Artykuły
• Prace naukowe
• Lekcje wideo
• Prezentacje
• Abstrakcyjny
• Testy
• Programy pracy
• Inne metodyczne. materiały

• Kopylova Natalia Michajłowna Napisz 431 28.03.2019

Numer materiału: DB-526116

• Wychowanie fizyczne
• Prezentacje

Dodaj materiały autorskie i zdobądź nagrody z lekcji informacyjnej

Tygodniowa pula nagród 100 000 RUB

28.03.2019 96

28.03.2019 157

28.03.2019 122

28.03.2019 83

28.03.2019 78

28.03.2019 60

28.03.2019 54

28.03.2019 70

Nie znalazłem tego, czego szukałeś?

Będziesz zainteresowany tymi kursami:

Zostaw swój komentarz

• O nas
• Użytkownicy witryny
• Często Zadawane Pytania
• Sprzężenie zwrotne
• Szczegóły organizacji
• Nasze banery

Wszystkie materiały zamieszczone w serwisie są tworzone przez autorów serwisu lub zamieszczane przez użytkowników serwisu i są prezentowane w serwisie wyłącznie w celach informacyjnych. Prawa autorskie do materiałów należą do ich autorów. Częściowe lub całkowite kopiowanie materiałów serwisu bez pisemnej zgody administracji serwisu jest zabronione! Opinia redakcyjna może różnić się od opinii autorów.

Odpowiedzialność za rozwiązywanie wszelkich sporów dotyczących samych materiałów i ich zawartości ponoszą użytkownicy, którzy umieścili materiał w serwisie. Jednak redaktorzy serwisu są gotowi do udzielenia wszelkiego rodzaju wsparcia w rozwiązywaniu wszelkich problemów związanych z pracą i zawartością serwisu. Jeśli zauważysz, że materiały są wykorzystywane nielegalnie w tej witrynie, poinformuj o tym administrację witryny za pośrednictwem formularza opinii.

Cechy rehabilitacji pacjentów z urazami i chorobami układu nerwowego
prezentacja do lekcji na ten temat

Niniejsza prezentacja zawiera materiał dotyczący rehabilitacji pacjentów po udarze mózgu

Pobieranie:

Zapowiedź:

Podpisy slajdów:

Na temacie: opracowania metodologiczne, prezentacje i notatki

Działania rehabilitacyjne w chorobach układu oddechowego mają na celu wyeliminowanie stanu zapalnego, osiągnięcie szybszej resorpcji ogniska zapalnego, zapobieganie przejściu ostrego zapalenia.

Rehabilitacja lub leczenie odtwórcze to proces i system środków medycznych, psychologicznych, pedagogicznych, społeczno-ekonomicznych, których celem jest wyeliminowanie lub być może pełniej.

Przedstawiono rozwój metodologiczny, aby pomóc nauczycielowi przeprowadzić lekcję teoretyczną.

Nowoczesne metody rehabilitacji pacjentów w podeszłym wieku z urazami i chorobami narządu ruchu.Cechy korekcji zaburzeń narządu ruchu u osób starszych.

Choroby obwodowego układu nerwowego.

podręcznik przeznaczony jest do praktycznego przygotowania studentów na specjalności 34.02.01. W niniejszym podręczniku omówiono cechy opieki pielęgniarskiej nad pacjentami z chorobami tarczycy.

Procedura organizowania rehabilitacji leczniczej po udarze. Odzyskiwanie mowy.

Prawdopodobnie ty lub twoja ukochana osoba. po raz pierwszy miał do czynienia z zaburzeniami mowy. Natychmiast pojawiają się pytania: jakie zaburzenia mowy pojawiają się po udarze? Czy to jest tymczasowe czy na resztę twojego życia? Czy będę w stanie dalej komunikować się, czy nie? Z jakimi problemami będziemy musieli się zmierzyć moi bliscy ?

Wyświetl zawartość prezentacji
„Presentation final Stroke from 18 03”

• Udar mózgu -
• ostre zaburzenia krążenia mózgowego, którym towarzyszą uporczywe objawy mózgowe i ogniskowe, które rozwijają się w wyniku patologicznej (martwicy) i fizjologicznej śmierci substancji mózgowej

Informacje ogólne. Udary dzielą się na niedokrwienne i krwotoczne. Wszelkie udary charakteryzują się ostrym rozwojem objawów neurologicznych, głównie ogniskowych (chociaż jest to możliwe w innych stanach, na przykład przy napadach padaczkowych, krwotokach w guzie lub rzadziej przy chorobach). Określenie charakteru udaru jest warunkiem wstępnym prawidłowego leczenia. Zapobieganie udarom sprowadza się do identyfikacji i eliminacji głównych czynników ryzyka. Należą do nich nadciśnienie tętnicze, migotanie przedsionków, zwyrodnienie zastawki mitralnej podczas palenia.

• Najczęściej wyróżnia się dwa rodzaje udarów niedokrwiennych - zakrzepowy, spowodowany pierwotnym zamknięciem zakrzepowym naczynia mózgowego oraz zatorowy, spowodowany zatorowością z odległego źródła. Pierwotna okluzja zakrzepowa zwykle rozwija się w naczyniu, które jest już zwężone przez miażdżycę, takim jak tętnica szyjna lub podstawna.

• Najczęstszym źródłem zatorowości jest serce. Zator kardiogenny może wystąpić w przypadku migotania przedsionków lub zawału mięśnia sercowego, protezy zastawek, infekcyjnego zapalenia wsierdzia. Miażdżyca tętnicy szyjnej może być przyczyną jej pierwotnego zamknięcia zakrzepowego, częściej jednak blaszka miażdżycowa jest źródłem zatorowości wewnątrzczaszkowej (tzw. Zator miejscowy).

• W zależności od tego, jak długo utrzymuje się wada neurologiczna, rozróżnia się przemijające niedokrwienie mózgu, zwane również przemijającym napadem niedokrwiennym (całkowity powrót do zdrowia w ciągu 24 godzin), niewielki udar (całkowity powrót do zdrowia w okresie dłuższym niż 24 godziny, ale krótszym niż 1 tydzień) oraz udar zakończony. (wada utrzymuje się dłużej niż 1 tydzień).

• Zaburzenia neurologiczne w zatorowości zwykle (choć nie zawsze) rozwijają się nagle i natychmiast osiągają maksymalne nasilenie; udar może poprzedzać napady przemijającego niedokrwienia mózgu, ale obserwuje się je znacznie rzadziej niż w przypadku pierwotnej okluzji zakrzepowej. W udarach zakrzepowych objawy neurologiczne zwykle nasilają się stopniowo lub stopniowo (w postaci serii ostrych epizodów) w ciągu kilku godzin lub dni (udar postępujący); możliwa falowa zmiana ulepszeń i pogorszenia.

• Zamknięcie tętnicy mózgowej przedniej, które jest również zwykle wynikiem zatorowości, może powodować paraliż kończyn dolnych, odruch chwytania, spastyczność z mimowolną opozycją dla ruchu biernego, wytrwałość i nietrzymanie moczu.

• Naruszenie przepływu krwi w tętnicy szyjnej może wystąpić z powodu zwężenia lub z powodu miejscowej zatorowości. Nawet przy niewielkim zwężeniu tętnicy szyjnej owrzodzona blaszka miażdżycowa może stać się ogniskiem tworzenia się skrzepliny i źródłem zatorów. Zamknięcie tętnicy szyjnej przebiega bezobjawowo. W przypadku zaburzeń neurologicznych wiążą się one głównie z niewydolnością krążenia w całym dorzeczu środkowej tętnicy mózgowej lub jej części. W tym samym czasie możliwe są inne przejawy:

• Zamknięcie tętnicy mózgowej tylnej może być spowodowane zarówno zatorowością, jak i zakrzepicą. W tym przypadku możliwe są różne kombinacje następujących objawów neurologicznych: amnezja, dysleksja bez dysgrafii, kolorowa afazja amnestyczna, łagodny niedowład połowiczy, hemianestezja, a także zespół obejmujący uszkodzenie nerwu okoruchowego, ruchy mimowolne, porażenie połowicze.

• Naruszenie przepływu krwi w dorzeczu tętnicy podstawnej i kręgowej, spowodowane miażdżycą, zakrzepicą i zatorowością, występuje, choć rzadziej niż w naczyniu tętniczym przednim, ale nadal dość często.

• i. Niedrożność odgałęzień tętnicy podstawnej zwykle powoduje jednostronne uszkodzenie mostu i móżdżku. W zależności od stopnia uszkodzenia można zaobserwować: hemiplegię i hemianestezję; niedowład spojrzenia z hemiplegią; uszkodzenie nerwu twarzowego; oczopląs, zawroty głowy, nudności i wymioty; szum w uszach i utrata słuchu.

• Zawał móżdżku. We wczesnych stadiach zawał móżdżku zwykle objawia się zawrotami głowy, nudnościami, wymiotami, oczopląsem i ataksją. Po 1-3 dniach mogą pojawić się objawy ucisku pnia mózgu wywołane obrzękiem móżdżku - porażenie wzroku, uszkodzenie nerwu trójdzielnego i twarzowego. Śpiączka i śmierć mogą się szybko rozwinąć. W przypadku zawału móżdżku konieczna jest dokładna obserwacja przez kilka pierwszych dni, ponieważ uciskowi tułowia można zapobiec poprzez chirurgiczną dekompresję tylnego dołu czaszki.

• Zawały lakunarne. Szkliste zgrubienie małych tętnic mózgu jest szczególnym typem zmiany naczyniowej. Częściej obserwuje się to przy nadciśnieniu tętniczym i cukrzycy. Zamknięcie tych naczyń prowadzi do rozwoju małych, głęboko położonych zawałów (zawały lakunarne), w miejscu których zwykle tworzą się cysty. Takie zawały często przebiegają bezobjawowo, ale mogą objawiać się objawami klinicznymi, takimi jak „udar czysto motoryczny”, „udar czysto czuciowy”, zespół „dyzartria / niezdarna ręka”, ataksja z niedowładem kończyn dolnych, „czysto motoryczny niedowład połowiczy” z porażeniem wzroku

Udar krwotoczny

• Etiologia. Najczęstszymi typami udarów krwotocznych są krwotoki śródmózgowe z powodu nadciśnienia tętniczego i krwotok podpajęczynówkowy z powodu pęknięcia tętniaka. Rzadziej przyczyną udaru krwotocznego jest stosowanie antykoagulantów, skaza krwotoczna, uraz, pęknięcie tętniaka, a także krwotok w guzie pierwotnym lub mózgu.

Krwotok śródmózgowy

• Obraz kliniczny. Krwotoki śródmózgowe w nadciśnieniu tętniczym są spowodowane pęknięciem małych tętnic, dlatego takie krwotoki prawie zawsze dotykają (w kolejności malejącej) skorupy, wzgórza, mostu i móżdżku. Krwotoki spowodowane leczeniem przeciwzakrzepowym, skazą krwotoczną lub urazem są często zlokalizowane w innych obszarach mózgu (w tym w płatach czołowych, skroniowych i potylicznych). Każdy krwotok śródmózgowy zwykle rozwija się ostro, z ciągłym nasilaniem się objawów przez kilka minut lub godzin; w przeciwieństwie do udarów zakrzepowych.

• Krwotok z mostu zwykle charakteryzuje się wczesną śpiączką. Reakcje na zimny test są nieprawidłowe lub nieobecne. Rzadziej ograniczone krwotoki w mostku są klinicznie podobne do udaru niedokrwiennego mostu.

Upośledzona świadomość

• Bezpieczny (klarowny) stan świadomości w neurologii i psychiatrii definiuje się jako odpowiednią orientację pacjenta w otoczeniu (przestrzeni, czasie) w sobie (jego chorobie), tj. w świecie zewnętrznym i wewnętrznym.
• Jest to ogólna ocena stanu świadomości pacjenta, dokonywana podczas wstępnej rozmowy z nim i podczas wszystkich dalszych badań..
• Etiologia. Przyczyną upośledzenia świadomości może być wiele różnych chorób, zarówno neurologicznych, jak i somatycznych; dlatego szczegółowy wywiad, dokładne badanie ogólne i neurologiczne oraz kompleksowe badanie laboratoryjne mają duże znaczenie dla diagnozy

Pozycja pacjenta

• i. Jeśli pacjent leży w naturalnej, wygodnej pozycji (jak podczas normalnego snu), to prawdopodobnie śpiączka nie jest zbyt głęboka. Świadczą o tym ziewanie i kichanie. Inne odruchy (kaszel, połykanie lub czkawka) utrzymują się nawet przy głębszej depresji świadomości.
• b. Również położenie żuchwy i powiek pozwala ocenić stopień upośledzenia świadomości. Oznaki głębokiej śpiączki mogą obejmować otwarte oczy i opadającą szczękę..

Formy i stadia upośledzenia świadomości

• Przedwczesny poziom upośledzonej świadomości

• Oszołomienie definiuje się jako utratę spójności myśli lub działań. Oszołomienie polega na upośledzeniu uwagi, czyli umiejętności doboru niezbędnych informacji i skoordynowania odpowiedzi w taki sposób, aby nie zakłócać logicznej sekwencji myśli i działań. Uwaga związana jest zarówno z aktywacją, jak iz treścią świadomości, dlatego oszołomienie można zaobserwować przy uszkodzeniu zarówno kory, jak i VARS. Najczęstszymi przyczynami oszołomienia są zaburzenia metaboliczne i toksyczne, ale czasami obserwuje się je także przy ogniskowych zmianach kory, zwłaszcza prawego płata ciemieniowego. Oszołomiony pacjent jest w stanie czuwania, ale nie może wykonać zadania wymagającego ciągłej uwagi - na przykład konsekwentnie odejmować od stu do siedmiu. Głuchocie może również towarzyszyć rażące naruszenie zasad pisania..

• Powierzchowna śpiączka. Bolesne podrażnienie powoduje tylko najprostsze, nieregularne ruchy. Nie ma możliwości wybudzenia pacjenta.
• Głęboka śpiączka. Nie ma reakcji nawet na bardzo silne podrażnienie bólowe.

Klasyfikacja przyczyn zaburzeń świadomości

• Pierwotne (zwykle organiczne) uszkodzenie mózgu

1. Urazowe uszkodzenie mózgu

2. Choroby naczyniowe

4. Nowotwory

5. Stan padaczkowy

O zamówieniu Ministerstwo Zdrowia Federacja Rosyjska z dnia 29 grudnia 2012 r. nr 1705n

• Procedura organizacji rehabilitacji medycznej

• a) pierwszy etap rehabilitacji leczniczej prowadzony jest w ostrym okresie przebiegu choroby lub urazu na oddziałach intensywnej terapii i oddziałach intensywnej terapii organizacji medycznych zgodnie z profilem choroby podstawowej przy obecności perspektywy przywrócenia funkcji (potencjału rehabilitacyjnego) potwierdzonej wynikami badań i braku przeciwwskazań do metod rehabilitacji;

• a) pierwszy etap rehabilitacji leczniczej prowadzony jest w ostrym okresie przebiegu choroby lub urazu na oddziałach intensywnej terapii i oddziałach intensywnej terapii organizacji medycznych zgodnie z profilem choroby podstawowej przy obecności perspektywy przywrócenia funkcji (potencjału rehabilitacyjnego) potwierdzonej wynikami badań i braku przeciwwskazań do metod rehabilitacji;
• b) drugi etap rehabilitacji leczniczej prowadzony jest we wczesnym okresie rekonwalescencji przebiegu choroby lub urazu, późnym okresie rehabilitacji, okresie resztkowych skutków przebiegu choroby, w przewlekłym przebiegu choroby bez zaostrzeń w warunkach stacjonarnych placówek medycznych (ośrodki rehabilitacyjne, oddziały rehabilitacyjne);

• a) pierwszy etap rehabilitacji leczniczej prowadzony jest w ostrym okresie przebiegu choroby lub urazu na oddziałach intensywnej terapii i oddziałach intensywnej terapii organizacji medycznych zgodnie z profilem choroby podstawowej przy obecności perspektywy przywrócenia funkcji (potencjału rehabilitacyjnego) potwierdzonej wynikami badań i braku przeciwwskazań do metod rehabilitacji;
• b) drugi etap rehabilitacji leczniczej prowadzony jest we wczesnym okresie rekonwalescencji przebiegu choroby lub urazu, późnym okresie rehabilitacji, okresie resztkowych skutków przebiegu choroby, w przewlekłym przebiegu choroby bez zaostrzeń w warunkach stacjonarnych placówek medycznych (ośrodki rehabilitacyjne, oddziały rehabilitacyjne);

• c) III etap rehabilitacji leczniczej prowadzony jest we wczesnych i późnych okresach rehabilitacji, okresie resztkowych zjawisk przebiegu choroby, w przewlekłym przebiegu choroby bez zaostrzeń na oddziałach (gabinetach) rehabilitacji, fizjoterapii, fizjoterapii, refleksologii, terapii manualnej, psychoterapii, psychologii medycznej, gabinetach logopedów (nauczyciel-defektolog), specjaliści w profilu opieki świadczonej przez organizacje medyczne świadczące opiekę ambulatoryjną, a także zespoły mobilne w domu (rehabilitacja medyczna na III etapie prowadzona jest dla pacjentów samodzielnych w życiu codziennym w realizacji samoopieki, komunikacji i samodzielnego ruchu (lub z dodatkowymi środkami wspomagającymi), w obecności perspektywy przywrócenia funkcji (potencjału rehabilitacyjnego) potwierdzonej wynikami badania.

• W organizacjach medycznych świadczących opiekę medyczną w warunkach szpitalnych rehabilitacja medyczna prowadzona jest na zasadzie interakcji lekarza prowadzącego i lekarzy specjalistów z fizjoterapeutami, fizjoterapeutami, refleksoterapeutami, lekarzami terapii manualnej, psychoterapeutami, psychologami medycznymi, logopedami, nauczyciele-defektolodzy i inni specjaliści zajmujący się rehabilitacją medyczną.